Deze morgen
weer om half acht vertrokken. Wat was het rustig in de alberge van Miño. We sliepen met
vijf op een kamer waar zes stapelbedden stonden. Nog twee Duitse meisjes en ook
het Zwitserse meisje dat we al kende. Kuiten en schouders ingesmeerd en we konden aan het klimmen beginnen. Eerste koffiebar liepen we voorbij want we wisten er nog twee iets verder. Eerst maar twee km wandelen. Toen we het dorp uit liepen, zagen we een kleine bakkerij. De bakkersvrouw begon net haar ronde en we konden toch nog een vers stokbrood kopen voor onderweg.
Mooie route, maar wel veel klimmen. De koffiebar die we voor oog hadden ging pas om elf uur open, dan nog maar geen koffie en verder wandelen.
We wandelde langs kleine oude dorpjes en liepen door een streek met veel kastanje- en notenbomen. Om elf uur kwam de zon er door. Weer gepicknickt. Onze yoghurtjes smaakte heerlijk. In het volgende dorp hoopte we op koffie maar die koffiebar was juist op vakantie (morgenvroeg toch maar eerste de koffiebar binnen gaan).
Na 13 km bereiken we de stad Betanzos. Zeer mooie oude stad. De stad is ook bekend als "Betanzos de los Caballeros", de stad was een van de zeven provinciale hoofdsteden van het voormalige koninkrijk Galicië en zijn oude stad, waarin belangrijke gotische monumenten opvallen, is uitgeroepen tot een historisch-artistieke site.
De alberge waar we vannacht slapen is een gerenoveerde “casa de pescadora”, een vissershuis. We waren er als eerste. Nog rustig om ons te installeren en te douches.
Onze nieuwe wandelsandalen zitten prima. Nog geen blaren.
Nu gaan we de stad verkennen.
Verslag geschreven door Vera.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
